بر سنگفرش

 حجم حوادث و جنایاتی که این روز ها بر بردران مسلمان و مبارزمان می رود و ناتوانی ما در حمایت از ایشان به اندازه ای بود که بی اختیار این سروده احمد شاملو به خاطرم رسید. نمیدانم اگر او هم زنده بود با من هم نظر بود یا نه اما آنچه میدانم این است که من اکنون با این سروده اش هم احساسم.

 یاران ناشناخته ام 

چون اختران سوخته 

چندان به خاک تیره فرو ریختند سرد 

که گفتی

دیگر

 زمین 

همیشه 

شبی بی ستاره ماند

آنگاه 

من 

که بودم

جغد سکوت لانه تاریک درد خویش